DIASTEMA, czyli moje -100 do pewności siebie.

Cześć! Dzisiaj chciałam poruszyć temat, który jest dla mnie dość wstydliwy. Mianowicie chodzi o zęby, a dokładniej mówiąc o szparkę między jedynkami. I ogólnie o wygląd moich jedynek. Dobra, to może od początku. Jeśli jesteś zainteresowany czytaj dalej!

Zacznę od tego, że wytłumaczę Wam co to jest tytułowa diastema.

Diastema u ludzi to szpara spowodowana rozsunięciem się zębów siecznych pośrodkowych górnych. Jest zaliczana do zaburzeń położenia zębów.  Moja diastema spowodowana jest przerostem wędzidełka wargi górnej. Okej, kiedy już wiecie o czym będzie mowa mogę przejść do swojej historii. 

A więc szparkę między zębami mam od małego. Do 10 roku życia moi rodzice mogli podciąć mi u chirurga wędzidełko, wtedy zęby zaczynałyby się schodzić, ale niestety nie wiedzieli o tym i tego nie zrobili. Mogłabym teraz założyć aparat na zęby, który złączyłby moje jedynki na krótki czas. Po jakimś roku zęby znowu by się rozchodziły, a aparat stałby się tylko niepotrzebnym wydatkiem i czasem niepotrzebnego cierpienia podczas jego noszenia. Tak więc nie uda mi się już "naprawić" mojego kompleksu. Jedynym rozwiązaniem na które będę musiała sporo zarobić są licówki, czyli porcelanowe nakładki na zęby które zakryją szparę. 

Bardzo wstydzę się pełnego uśmiechu, przeważnie zakrywam do ręką, albo odwracam się od ludzi, kiedy się śmieję. Powyższe zdjęcie jest pierwszym zdjęciem z zębami jakie kiedykolwiek pokazałam ludziom w sieci.  Niektórzy mówią, że szparka dodaje mi uroku i jest czymś, co mnie wyróżnia. Większa połowa niestety śmieje się z tego. Miałam bardzo dużo przypadków w życiu kiedy po prostu obrażano mnie i rzucano w moją stronę bardzo przykre uwagi na temat moich zębów. Niektóre były takie wulgarne, że zdarzało mi się płakać. Dzisiaj mam 19 lat i już moje zdanie na ten temat troszeczkę się zmieniło. Zaczęłam się przyzwyczajać i nie zwracać uwagi na docinki. To są moje zęby i niestety nie jestem w stanie ich zmienić. Oczywiście zazdroszczę wszystkim dziewczyną z pięknym, śnieżnobiałym, równym uśmiechem. Zdaję sobie sprawę, że raczej nigdy w życiu ja tego mieć nie będę, ale mówi się trudno. Szpara między zębami odbiera mi bardzo dużo pewności siebie.
Dlatego większość moich zdjęć jest ze sztucznym, małym uśmiechem.
Mam nadzieję, że dzięki temu postowi osoby, które kiedykolwiek kogoś obraziły przez diastemę przemyślą sobie pewnie rzeczy, zrozumieją jakim wielkim kompleksem może to być i już więcej tego nie zrobią. 

Ps. Lubicie takie posty w których się rozpisuję i dotyczą lifestylu? Ja zdecydowanie wole je od postów kosmetycznych!